نقاشی قهوه خانه ای هنری کلامی و تجسمی

نقاشی قهوه خانه ای در قهوه خانه ها دو مکتب مهم از هنرهای کلامی (نقالی و سخنوری) و هنر تجسمی (نقاشی) رشد و بالندگی یافت و در هر یک از این هنرها،هنرمندان بزرگی پدیدار شدند.

بشر همواره غلاقه داشته است که ساعات بیکاری خود را در اجتماع به سر برده و به داستانهای خیالی و یا واقعی گوش فرا دهد. این موضوع هم در کودکی و هم در بزرگسالی در همه افراد مشهور است.

ایرانیان با جمع شدن در قهوه خانها و گوش دادن به استاد نقال که از روی نقاشی هایی که توسط استادان این فن به تصویر در آمده بود، داستان هایی را تعریف می کرده اند و به نیاز رویاپردازی خود پاسخ می داده اند.

نقاشی های مذهبی که چهره های پیشوایان و بزرگان دین و مذهب و صحنه هایی از جنگ ها و نبردهای معروف پیامبر اسلام و حضرت امیرالمومنین و وقایع کربلا را در بر می گیرد، و نقاشی های غیر مذهبی که مجموعه ای بزرگ از داستان های رزمی و بزمی ایرانی را شامل می شود.

مانند افسانه های حماسی و تاریخی و قهرمانان شاهنامه و دلداگی قهرمانان و … پیش کشوتان این نوع نقاشی عبارتند از: حسین قوللر آقاسی( نقاشی های رزمی وبزمی)، محمد مدبر (نقاشی های مذهبی)،کاظم چلیپا و محمد فراهانی.