نقاشی قهوه خانه ای هنری دیرین

 نقاشی قهوه خانه ای هنری کلامی و تجسمی

یکی از هنرهای سنتی تزیینی-کاربردی ایران نقاشی قهوه خانه ای نام دارد که در گروه صنایع مستظرفه قرار می گیرد.

نخستین قهوه خانه ها در ایران در دوره ی صفویه و به احتمال زیاد در زمان شاه طهماسب صفوی در شهر قزوین ایجاد شده است و بعد از زمان شاه عباس اول در اصفهان توسعه یافته است،سپس در زمان قاجار در تهران نیز دایر شده است.

نقاشی قهوه خانه ای

نقاشی قهوه خانه ای در قهوه خانه ها دو مکتب مهم از هنرهای کلامی (نقالی و سخنوری) و هنر تجسمی (نقاشی) رشد و بالندگی یافت و در هر یک از این هنرها،هنرمندان بزرگی پدیدار شدند.

بشر همواره غلاقه داشته است که ساعات بیکاری خود را در اجتماع به سر برده و به داستانهای خیالی و یا واقعی گوش فرا دهد. این موضوع هم در کودکی و هم در بزرگسالی در همه افراد مشهور است.

ایرانیان با جمع شدن در قهوه خانها و گوش دادن به استاد نقال که از روی نقاشی هایی که توسط استادان این فن به تصویر در آمده بود، داستان هایی را تعریف می کرده اند و به نیاز رویاپردازی خود پاسخ می داده اند.

 

نقاشی قهوه خانه ای

نقاشی قهوه خانه ای یک نوع نقاشی ذهنی و خیالی و متکی بر احساس و برداشت های هنرمند، از بن مایه های داستان های حماسی و ملی ایرانیان و داستان های مذهبی و واقعه ی تاریخی روز عاشوراست.

آثار نقاشی نقاشان قهوه خانه ای را می توان از لحاظ موضوع کلی به دو دسته ی مذهبی و غیر مذهبی تقسیم کرد.

نقاشی های مذهبی که چهره های پیشوایان و بزرگان دین و مذهب و صحنه هایی از جنگ ها و نبردهای معروف پیامبر اسلام و حضرت امیرالمومنین و وقایع کربلا را در بر می گیرد، و نقاشی های غیر مذهبی که مجموعه ای بزرگ از داستان های رزمی و بزمی ایرانی را شامل می شود.

مانند افسانه های حماسی و تاریخی و قهرمانان شاهنامه و دلداگی قهرمانان و … پیش کشوتان این نوع نقاشی عبارتند از: حسین قوللر آقاسی( نقاشی های رزمی وبزمی)، محمد مدبر (نقاشی های مذهبی)،کاظم چلیپا و محمد فراهانی.

لغو دیدگاه

مطالب مشابه

یزد
اصفهان
سوغات مشهد
سوغات شیراز
سوغات و صنایع دستی تبریز